วันนีเวลา ประมาณ สิบนาฬิกา.ดิฉันได้ไปยื่นเอกสารที่กระทรวงแรงงานชั้น สาม เจ้าหน้าที่ตรวจเอกสารเสร็จประมาณ สิบเอ็ดนาฬิกา พร้อมกับทำบัตรนัดให้มาชำระเงินใหม่ในวันที่ สิบสอง พ.ค. ดิฉันถามว่าทำไมต้องนัดให้มาชำระเงินในวันที่ สิบสอง ทำไมทำวันนี้เลยไม่ได้ เจ้าหน้าที่บอกว่า คิวเต็ม ดิฉันถามไปว่าคิววันหนึ่งมีกี่คน เจ้าหน้าที่ตอบว่า สามร้อย คน ดิฉันจึงแจ้งไปว่าตอนนี้คิวยังอยู่ที่สองร้อยสามสิบเอ็ดนี่คะ และขณะนี้เวลาก็เพิ่ง สิบเอ็ดโมง ทำไมดิฉันถึงต้องมาใหม่ในวันที่ สิบสอง ขอเป็นวันนี้ไม่ได้หรือ เจ้าหน้าที่บอกไม่ได้ ให้ไปร้องเรียนกับหัวหน้าเอง ดิฉันจึงเดินขึ้นไปร้องเรียนที่ชั้น สี่ ฝ่านรับเรื่องร้องเรียน ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็รับพาดิฉันเดินลงมาสอบถามกับเจ้าหน้าที่ที่ชั้นสาม แต่เจ้าหน้าที่ชั้นสามตอบว่าช่วยเหลืออะไรไม่ได้ นัดวันใหนให้มาวันนั้น ดิฉันถามว่ามีทางช่วยที่จะให้ชำระเงินในวันนี้ได้ไหม เนื่องจากดิฉันต้องลางานมา เจ้าหน้าที่ท่านตอบว่า คนอื่นก็เป็นเหมือนคุณ ช่วยอะไรไม่ได้ งานเยอะ คนน้อย คอมพิวเตอร์มีแค่สามเครื่อง ดิฉันได้ยินแล้วอยากเป็นลม แข็งใจถามว่าคุณรับได้วันประมาณกี่คน เจ้าหน้าที่อบ สามร้อยคน ดิฉันจึงถามว่าแรงงานต่างด้าวในไทยมีเป็นล้านคน คุณทำได้วันละ สามร้อยคนเมื่อไหร่ มันจะเสร็จ เจ้าหน้าที่ตอบว่าให้ไปถามรัฐมนตรี ดิฉันไม่ละความพยายาม โดยเดินมองหาตามห้องหัวหน้าแผนกหรือผู้อำนวยการ แต่ไม่มีคนอยู่ จึงเดินไปที่ชั้นสองฝ่ายเก็บเงิน ไปเจอหัวหน้าแผนกเก็บเงิน เป็นผู้หญิง เธอก็ตอบว่าช่วยอะไรไม่ได้ เราถูกสอนมาให้ทำตามสั่ง รัฐมนตรีสั่งมาแน้ เราก็ทำแค่นี้ โอย ดิฉันรู้สึกเสียดาบภาษีที่จ่ายให้รัฐบาลทุกเดือน สามสิบเปอร์เซ็นของเงินเดือน แต่ได้รับบริการที่เฮงซวย ห่วยแตก ไร้ความรับผิดชอบ จาก ข้าราชการกระทรวงแรงงาน มาก ๆ ท่านรัฐมนตรีไม่คิดจะแก้ไขปัญหาบ้างหรือคะ ทำไม่ได้ หรือทำได้ไม่ดี ให้เอกชนเขามาทำจะดีกว่ามั้ยคะ เมื่อไหร่ข้าราชการ นักการเมือง จะสำนึก และรู้สึกว่าตนเองเป็นข้าของประชาชนผู้เสียภาษี และปรับปรุงการทำงานให้มันดีขึ้น ไม่ใช่เอาแต่เช้าชามเย็นชามคะ และคุณรัฐมนตรีจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรคะ
