ผมเป็นลูกจ้างเหมาของกระทรวงฯในต่างจังหวัด เห็นกระทู้ “ชีวิตข้าราชการในต่างจังหวัด” แล้วเป็นเครื่องสะท้อนมากครับ ท่านๆข้าราชการต่างจังหวัดบอกอัตราน้อยไม่พอท่านเลยต้องทำงานหนัก ผมอยากถามว่า ท่านหรือลูกจ้างกันแน่ที่ทำงานหนักนะครับ อย่างมากท่านก็ได้แต่คอยดูคอยสั่ง..ส่วนคนทำหน้างานนะใครครับผมอยากจะถาม แต่ถึงงานท่านหนักท่านก็ยังได้ประเมินผลงาน เลื่อนขั้นเลื่อนเงินเดือน ลูกจ้างอย่างพวกกระผมซิครับ ทำให้ตายเคยได้อะไร ประกันสังคมยังไม่ได้เลย ท่ายบอกว่าค่าครองชีพสูง..ท่านก็ยังได้เงินช่วยอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะ..แล้วลูกจ้างค่าครองชีพสูงมั้ยครับ…เคยได้อะไรมั้ยครับ ก็ไม่ ท่านบอกว่าถ้างั้นก็สอบเป็นข้าราชการซิ…ลูกจ้างทำงานได้เท่ากับข้าราชการรึป่าว ผมถามกลับว่าวันนี้ไม่มีลูกจ้าง ท่านร่างหนังสือ พิมพ์หนังสือ ส่งหนังสือ บริการประชาชนไปในเวลาเดียวกันท่านทำได้หรือป่าวครับ ผมไม่ได้จะมาจับผิดหรือหาเรื่อง…แต่ผมกำลังมาเล่าความเป็นจริงให้ท่านผู้บริหารได้รับรู้และรับทราบว่า บุคลากรทุกส่วนในระบบราชการความสำคัญ มากน้อยต่างกัน การให้ความสำคัญดูแลเฉพาะบางส่วน..แล้วส่วนที่เหลือไม่ดูแลปัดความรับผิดชอบไม่ได้ครับ ม้ามันวิ่ง 4 ขา ถ้าขาใดขานึงอ่อนแรงไม้ดูแลมัน ถามว่าม้าตัวนั้นจะพาท่านวิ่งไปสู่จุดหมายได้หรือไม่ครับ ผมอยากให้ท่านเหลียวแลลูกจ้างของรัฐในระดับล่างบ้าง อย่างน้อยเขาเหล่านั้นก็ได้ทำงานรับใช้ประชาชนเฉกเช่นท่านข้าราชการทั้งหลายเช่นกันครับ
